เกร็ดเล็ก ๆ ที่ผลลัพธ์ไม่เล็กตาม “หนีบจักกะแร้” ??!!
การหนีบจักกะแร้
เห็นหัวข้อแล้วหลายท่านอาจจะงงว่า เอ๋…โยนโบว์ลิ่งมันเกี่ยวอะไรกับการหนีบจักกะแร้ด้วย สิ่งที่ผมอยากจะบอกวันนี้เรียกได้ว่า เป็นผลลัพธ์ของการหนีบจักกะแร้นิดเดียว แต่สั่นสะเทือนไปถึงดวงดาว (เวอร์ไปนิดดดส์)
คือ ก่อนอื่นต้องบอกนิดหนึ่งครับว่า ช่วงนี้ผมกำลังแก้ไขปัญหาของมือ เวลาที่ Back swing ไปประมาณก้าว สองไปสาม ลูกบอลมันจะคว่ำเข้ามาหาตัว ส่วนมือจะกลายเป็นอยู่ด้านขวาของบอลแทน
รูปประกอบ
ซึ่งจริง ๆ สิ่งที่ควรจะเป็นมันควรจะอยู่ด้านหลังของบอล ตลอดวงสวิง เพราะว่ามันจะทำให้จังหวะที่เรา Release บอลสามารถทำให้มือเราอยู่ในตำแหน่งหลังบอล ซึ่งจะทำให้บอลมีประสิทธิภาพมากสุด (สปีด และ รอบจะมาเต็มมาก)
รูปประกอบ
หลายท่านอาจจะเคยได้ยินคำว่า การปล่อยบอล แบบก้ามปู จริง ๆ มันก็ไม่ได้ผิด แต่มันก็จะทำให้ประสิทธิภาพของบอลไม่ได้ออกมาเต็มที่ ซึ่งสาเหตุที่กลายเป็นอย่างนั้น โดยไม่ได้ตั้งใจนั้น จริง ๆ อาจจะมาตั้งแต่วงสวิงที่ไม่ได้แนบลำตัว จึงทำให้ตำแหน่งของลูก และมือ ไปอยู่ในตำแหน่งดังกล่าว
สำหรับวันนี้ผมจะขอเสนอวิธีแก้ไขที่สามารถแก้ได้ง่ายที่สุดแล้ว และส่งผลลัพธ์ได้เห็นผลที่สุดเช่นกัน คือ
- เวลาที่เรายืนบน Approach ให้เรานึกไว้เสมอว่า เราจะหนีบจักแร้เราเอาไว้
- เมื่อเรา Push บอล ออกไไป เราก็ยังนึกอยู่ ซึ่งนั้นจะทำให้แขนเราแนบลำตัว
- เมื่อเราปฏิบัติ 2 ข้อเสร็จเรียบร้อย สิ่งที่ตามมาคือ บอลจะไปอยู่ในตำแหน่งที่เราต้องการเองอย่างไม่น่าเชื่อ
ปล. วิธีการฝึกโดยง่าย ให้นำผ้าเช็ดบอลก็ได้ มาเหน็บ จักกะแร้ไว้ รักษาให้ผ้าไม่ตกลงมา จนกระทั้งก้าว สองไปสาม และสิ่งที่ได้ตามมาก็คือ
- วงสวิงของท่าจะเป็นเส้นตรงมากขึ้น
- ตำแหน่งของมือจะอยู่ด้านหลังบอลมากขึ้น
- บอลจะมีสปีด และ Power มากขึ้น (อันนี้ต้องประกอบกับ Timing ที่ถูกต้องด้วยนะครับ)